Προτού διαβάσεις αυτό το άρθρο θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις κάποιες σκληρές αλήθειες. Ο σκοπός του δεν είναι να προσβάλει, αλλά να αναδείξει μερικές πραγματικότητες του κόσμου της προπονητικής.

Συχνά μέσα από τα κείμενά μου αναδεικνύω τις υπευθυνότητες των εκπαιδευτών, και τον τεράστιο ρόλο που αυτοί παίζουν στη γαλούχηση των ασκουμένων τους. Σήμερα όμως είμαι εδώ για να μιλήσω για το δεύτερο σκέλος της εξίσωσης, τον ίδιο τον ασκούμενο. Ίσως αυτός να είσαι εσύ, ο αναγνώστης, ή κάποιος που γνωρίζεις. Συνεχίζοντας όμως, σε προειδοποιώ: Θα πρέπει να είσαι πολύ ανοιχτός στην κριτική, μιας και ο απώτερος σκοπός μας είναι να καταλάβεις πως το να ζητήσεις τη βοήθεια ενός επαγγελματία δε θα σε εξυπηρετήσει σε τίποτα αν δεν είσαι πρώτα ο ίδιος έτοιμος να συνεργαστείς.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που διακρίνει τη συνεργασιμότητα είναι πως όσο πιο νέος και άπειρος είναι κανείς, τόσο λιγότερο θεωρεί ότι χρειάζεται καθοδήγηση – βλέπε τους εφήβους. Αντίστοιχα, στο άλλο άκρο του φάσματος, κάποιος μεγαλύτερος ή/και επιτυχημένος συνήθως πιστεύει ότι έχει στα χέρια του όλες τις απαντήσεις, γιατί είναι ήδη πολύ έξυπνος, άρα δεν έχει ανάγκη από δεύτερες γνώμες. Αξιοθαύμαστοι όμως τελικά είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ενώ ανήκουν σε μία από τις δύο αυτές κατηγορίες παραμένουν ταπεινοί και συνεργάσιμοι.

Σταμάτα Να Εκλογικεύεις Τη Συμπεριφορά Σου Αποφεύγοντας Την Ευθύνη

Κατά την εμπειρία μου, ο πρωτεύων λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι ασκούμενοι αποτυγχάνουν στους στόχους τους είναι οι λεγόμενες “στρατηγικές υπεκφυγής”.

Σκέψου το λίγο. Ποιος θέλει να παραδεχτεί ότι δεν προπονείται αρκετά σκληρά; Κανείς. Κανείς σε μια κουβέντα δεν θα πει “Δεν προπονούμαι όσο πρέπει διότι δεν έχω το κουράγιο να αντιμετωπίσω το επίπεδο δυσφορίας που απαιτείται προκειμένου να δω αποτελέσματα. Αντί γι’αυτό, βρίσκω αποδιοπομπαίους τράγους στους οποίους επιρρίπτω την ευθύνη ώστε να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.”.

Ο ανθρώπινος νους έχει την καταπληκτική ικανότητα να εκλογικεύει τις ίδιες του τις συμπεριφορές, και το καταφέρνει περίτεχνα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πάντα θα βρίσκεις μια μέθοδο να κάνεις τον εαυτό σου να αισθανθεί καλύτερα, δικαιολογώντας τις πράξεις σου. Σε έναν ή και σε πολλούς τομείς της ζωής.

Με άλλα λόγια, λέμε ψέματα στους εαυτούς μας. Εφαρμόζεις το πρόγραμμα της προπόνησής σου μέχρι το βαθμό στον οποίο αισθάνεσαι άνετα, ή μέχρι να αισθανθείς μια μικρή δυσφορία την οποία μπορείς όμως εύκολα να διαχειριστείς. Αυτή η γραμμή είναι δική σου, και εφόσον δεν είσαι διατεθιμένος να την ξεπεράσεις είναι πολύ απίθανο να φτάσεις εκεί που θέλεις. Ο προπονητής σου δε μπορεί να δουλέψει για σένα.

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω σε αυτό το σημείο είναι να γίνεις στυγνά ειλικρινής με τον εαυτό σου και να σταματήσεις να δικαιολογείσαι. Δεν είσαι ξεχωριστός, και αν άλλοι έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα για να φτάσουν ψηλά, το ίδιο πρέπει να κάνεις κι εσύ. Η πεποίθηση ότι μπορείς να φτάσεις το ίδιο ψηλά κόβοντας δρόμο αποτελεί πρωτίστως έλλειψη σεβασμού για όποιον δούλεψε σκληρά, και δευτερευόντως ψευδαίσθηση.

Βάλε Πρώτα Τάξη Στον Εαυτό Σου Και Μετά Ζήτα Τη Βοήθεια Ενός Εκπαιδευτή

Αναγνωρίσαμε λοιπόν ότι το ανθρώπινο μυαλό, εφόσον αφεθεί ανεξέλεγκτο, είναι μια εξαιρετική μηχανή ψεύδους που αποφεύγει τις δυσκολίες. Ακόμα και τις δημιουργικές, αυτές που θα το ανάγκαζαν να αναβαθμιστεί. Κάπου εδώ εμφανίζεται ο “σωτήρας” όλων των προβλημάτων, ο προπονητής.

Πολλοί λοιπόν αναζητούν τη βοήθεια ενός προπονητή με την ελπίδα ότι όλα τους τα προβλήματα θα λυθούν ως διά μαγείας, μιας και είναι ο άνθρωπος που θα τους δείξει το δρόμο, θα τους μάθει να είναι συνεπείς, να δουλεύουν σκληρά και θα τους λέει “Μπορείς να τα καταφέρεις, μην το βάζεις κάτω.”. Με απλά λόγια, αναζητούν μια πηγή κινητοποίησης. Μήπως αυτό όμως σημαίνει ότι κατά βάθος αυτό που τελικά ψάχνεις είναι μια επιβεβαίωση, ελλείψει της πειθαρχίας και αυτοεκτίμησης που θα έπρεπε εσύ ο ίδιος να έχεις χτίσει για τον εαυτό σου εξ’αρχής;

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως το να πλήρωσεις έναν επαγγελματία για να σε βοηθήσει θα αποτελέσει μια άχρηστη επένδυση αν δεν λύσεις πρώτος τα δικά σου προβλήματα. Αργά ή γρήγορα ο ίδιος επαγγελματίας θα προβάλει την πραγματικότητα μπροστά στα μάτια σου, κάτι το οποίο θα κληθείς να αντιμετωπίσεις. Αλήθεια, πως θα καταφέρεις να την αντιληφθείς και να τη διαχειριστείς αν δεν αποδεχτείς πρώτα τα ελαττώματα τα οποία κρατούν πίσω εσένα ως άνθρωπο αλλά και την πρόοδό σου, αυτό το οποίο θα μπορούσες να γίνεις;

Όπως προείπα, η συνταγή για να γίνεις καλύτερος είναι μία. Να ωθείς τον εαυτό σου κάθε φορά και λίγο παραπάνω, σωματικά και νοητικά. Ναι, ξέρω τι θα πεις. Πιέζεσαι ήδη πολύ λόγω της δουλειάς και των οικογενειακών σου υποχρεώσεων. Μην πέσεις από τα σύννεφα με αυτό που θα σου πω, αλλά και πάλι δεν είσαι ξεχωριστός. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιέζονται το ίδιο ή και παραπάνω. Αυτοί που πετυχαίνουν όμως τελικά είναι αυτοί που καταφέρνουν να δομήσουν τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να τους επιτρέπεται να ασχοληθούν και με τον εαυτό τους.

Αποδέξου Ότι Πρέπει Να Πιέσεις Τον Εαυτό Σου Πέρα Από Τα Όριά Στα Οποία Νιώθεις Άνετα

Αποφάσισε ότι αν δεν είσαι διατεθιμένος να νιώσεις άβολα δε θα υπάρξει πρόοδος. Προετοιμάσου να αμφισβητήσεις τα ίδια σου τα πιστεύω. Το οφείλεις στον εαυτό σου.

Βάλε σε τάξη τη ζωή σου και άσε χώρο για τον εαυτό σου. Ξέρω ότι είναι της μόδας να υϊοθετούμε μια κατά κάποιο τρόπο μαρτυρική συμπεριφορά και να προβάλλουμε ότι είμαστε πολυάσχολοι, γιατί έτσι νιώθουμε ότι οι άλλοι μας αντιλαμβάνονται ως προκομμένους και επιτυχημένους. Όμως αν τελικά δε μπορείς να βάλεις ως προτεραιότητα την προσωπική σου ανέλιξη, την ψυχική και σωματική σου υγεία, την ασφάλεια και την ευημερία, δεν υπάρχει τίποτα το αξιοθαύμαστο στο να “τρέχεις” όλη μέρα. Διότι τρέχεις προς τη λάθος κατεύθυνση.

Το καλό με όλα τα παραπάνω είναι ότι δεν πρόκειται για ικανότητες με τις οποίες γεννιόμαστε ή αποκτούμε μέσω της προπόνησης. Πρόκειται για τρόπο σκέψης, και μπορείς να τα εφαρμόσεις ξεκινώντας από αυτή τη στιγμή. Αρκεί να το θέλεις και να απομακρύνεις τον εγωισμό σου. Αν τα καταφέρεις, τότε θα είσαι πολύ πιο έτοιμος να αναζητήσεις τη βοήθεια ενός εκπαιδευτή. Και τότε θα εκπλαγείς με τα αποτελέσματα της προπόνησής σου.

Ευελπιστώ ότι διαβάζοντας τα παραπάνω αποκόμισες μια εποικοδομητική βοήθεια, κι όχι την αίσθηση ότι σε πρόσβαλαν. Ο σκοπός ήταν και είναι πάντα η αφύπνιση και η αποδοτικότερη εκμετάλλευση της χρηματικής σου επένδυσης, στόχοι οι οποίοι δεν επιτυγχάνονται αν δεν κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα.

Αλέξανδρος Χρυσοβέργης