Αυτό το περιστατικό είναι ο λόγος που μαθαίνουμε στα παιδιά πώς να θέτουν τα όρια απέναντι στους bullies, και πώς να αντιδρούν όταν αυτό κρίνεται αναπόφευκτο.

Δε μπορούμε να στηριζόμαστε πάντα στην “αστυνόμευση” και τη σωστή στάση των εκπαιδευτικών. Τις περισσότερες φορές, όταν συμβεί το κακό είμαστε μόνοι μας. Και το χειρότερο όλων σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι καν οι σωματικές βλάβες του παιδιού, αλλά οι ψυχικές, οι οποίες μπορεί να του καταστρέψουν το χαρακτήρα και γενικότερα ολόκληρη τη ζωή.

Πρέπει να πάψουμε να εθελοτυφλούμε απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας. Αγνοώντας ένα πρόβλημα δε το εξαφανίζουμε. Αντίθετα, με αυτό τον τρόπο απλά επιλέγουμε να μη γνωρίζουμε πως να το αντιμετωπίσουμε, γιατί η σκέψη του και μόνο μας φοβίζει, και γιατί κατά βάθος θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους και στην τηλεόραση, όχι σε εμάς.