Ένα έξοχο παράδειγμα μιας τυχαίας, ρεαλιστικής επίθεσης με μαχαίρι. Η αστυνομία αναρωτιέται για το κίνητρο. Και μπορεί να μην υπάρχει κανένα άλλο πέρα από την ωμή επιθυμία για βία. Εδώ πρέπει να σταθούμε σε δύο σημεία:

1. Επίγνωση του περιβάλλοντος
2. Τρόπος σκέψης / νοοτροπία αντιμετώπισης

Το video μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια στη λεπίδα είναι η επίγνωση του περιβάλλοντος. Το θύμα είναι τόσο απορροφημένο στο τηλεφώνημά του, που όταν το μαχαίρι έκανε την εμφάνισή του ήταν ήδη σχεδόν πολύ αργά. Ανεξαρτήτως το σύστημα στο οποίο εκπαιδεύεται κανείς, τα άδεια χέρια δεν είναι η καλύτερη λύση απέναντι σε ένα μαχαίρι. Η εκπαίδευση βοηθάει πολύ στο να αυξηθούν οι αμυντικές πιθανότητες, αλλά ποτέ ως το σημείο που το να βρίσκεται κανείς με άδεια χέρια είναι η πρώτη του επιλογή. Όμως, ο τρόπος αντιμετώπισης του κινδύνου από το εν λόγω θύμα ήταν σωτήριος. Παρόλο που δέχτηκε την πρώτη μαχαιριά δεν πτοήθηκε, ούτε “έσβησε” ψυχολογικά. Αντεπιτέθηκε ενεργητικά από μία πολύ κακή θέση (χτυπημένος και στο έδαφος) για αρκετή ώρα ώστε τελικά να αποτρέψει τον επιτιθέμενο από το να συνεχίσει. Οι αντεπιθέσεις του θύματος δείχνουν μεν ότι πρόκειται για μη εκπαιδευμένο άτομο, παρόλ’αυτά η νοοτροπία του να μη το βάλει κάτω και να αντιδράσει ήταν το στοιχείο που τελικά του έσωσε τη ζωή.

Γι’αυτό λοιπόν εκπαιδευόμαστε έτσι ώστε να έχουμε πάντα άριστη επίγνωση του περιβάλλοντος, να αντιδρούμε εκρηκτικά σε οτιδήποτε προσβάλλει τη σωματική μας ακεραιότητα, και να μη το βάζουμε κάτω ποτέ.